Dünya üzerinde yüzlerce meslek ismi sayılabilir. Maddi getirisi yüksek/düşük, sosyal güvencesi olan/olmayan vs. farklı özelliklere sahip nice meslekler… Neyi istediğimize, yeteneğimize ve de belki de çevremizin etkileriyle, bazen de maalesef eğitimde yönlendirme konusundaki zafiyetlerden kaynaklanarak doğru/yanlış bir meslek tutarız hayatımızda.

Öyle veya böyle aslında mesleğimizi hepimiz kendimiz seçeriz. Ama isteye isteye, ama yaşamın bizi sürüklemesiyle. Fakat öyle bir meslek var ki, anne-baba vasfına sahip olmak isteyen insanların otomatik olarak mensubu oldukları, hiçbir sosyal güvencesi olmayan, tamamıyla sevgi üzerine inşa edilen bir meslek; ebevenlik.

Malumumuz, çalışma şartları kolay veya zor diye niteleyebileceğimiz meslekler vardır. Ebeveynlik, kriterlerine göre diğer mesleklerle mukayese edildiğinde “zor” meslek sınıfına dâhil etmemiz gerekecektir. Neden mi?  Geliyoruz şimdi.

Verdiğim seminerlerde ve yaptığımız veli toplantılarında sık sık bu mevzuyu gündeme getirir ve sorarım ailelere mesleğiniz nedir diye. Aldığım cevapların yanına ben de “bir de ebeveynlik herhalde” deyince önce şaşırıp sonra hak verir mahiyette kafalarını sallıyor aileler. Gerçekten de ayrı bir uğraşı, zaman, emek, özveri isteyen ebeveynlik, apayrı bir meslek meyanında gerektirdikleriyle anne-babaları sorumluluğu altına alıyor. Bu arada bu meslekte bir patronun bulunmaması da denetimsizlikle birlikte iş vicdanda kalıyor maalesef.

İşten yorgun-argın gelen bir beyefendi/hanımefendi. Sonra biten o yorucu mesainin ardından yepyeni bir mesai, onca stres üzerine yeniden bir ekstra efor, anlayış, tahammül, ilgi ve aslında “sevgi”. Tavsiye edildiği kadar uygulaması kolay olmasa gerek.

Bu mesleğin bunca zorluğuna rağmen, çocuklarımızla etkili vakit geçirmeyi bir stres atma aracı olarak kullanmamız, öyle hissetmemiz lazım. Ayrıca evde ders çalışma disiplini ve planı takip etmek, birlikte okuma saati icra etmek, gerektiğinde ödev ve çalışmalara mümkün olduğunca yardım edip gün içindeki yorgunlukları bahane edip bunlardan kaçmamak, bunları bahane olarak kullanmamak icap eder. Unutmamalı ki o sizin bir taneniz ve onun için çok şeyden gözünüzü kırpmadan yeni bir mesleğe başlamak da dâhil fedakârlık yapmaya hazırsınız. O halde çocuğunuz için, kendi mesleğinizin dışında devam ettiğiniz “ebeveynlik” mesleğinde terfi almak için ne gerekiyorsa yapmalı.

74 defa okundu.