Klişe konuşmaktan haz etmediğimden olsa gerek, mesleğiniz nedir sorusuna kimi zaman psikolojik danışman, kimi zaman da rehber öğretmen diyorum. Burası Türkiye. Ne iş yaptığınızı bir çırpıda söylemek zor bazen. Neden mi? Haydi birlikte konuşalım.
Psikolojik danışmanım deyince neler oluyor? Siz de tahmin ve takdir edersiniz ki karşıdaki, sorunu/derdi olan milyonlarca insanlardan sadece biri olunca hemen bir dert açma girişimi başlıyor. Ha sakın eleştiriyorum gibi hissetmeyin. “Derdi olan neylesin?”. Hatta böylesi bi
r çözüm arama girişiminde bulunmak, sorunu/durumu çözmede sorumluluk almaya istekli olmanın ilk adımı olduğundan iyi bir şey bile diyebilirim. Zaten sorunlara da mümkün olduğunca yardım etmeye çalışırım. ‘Mümkün olduğunca’; çünkü bu tür ayaküstü bir yardım, bireyi psikoterapik açıdan tanımadan profesyonel olarak mümkün değildir.
Bahsettiklerim ve gözlemlerimden hareketle genel olarak ülkemiz insanı giderek psikolojik anlamda destek almaya eskisi kadar soğuk bakmıyor. Okumaya devam et
353 defa okundu.
Bu böyle devam ettikçe de hayatın geri kalanı, geride bırakılanları yanında ilk bakışta uzunmuş gibi görünse de aslında çocukluk, gençlik ve ilk yetişkinlik dönemlerimizde geçirdiğimiz zamanların, içinde onca anı ve heyecan var olmasına rağmen bizlere sanki birkaç günmüş gibi gelmesi hiç de anormal olmayacaktır. Ömür vefa eder de şöyle 20 yıl sonra da sanırım, benim için şu yazıyı yazdığım, sizin için de okuduğunuz an’ı (tabi olur da hatırlarsak) sanki bir hayal, daha yeni imiş gibi de olacaktır.
rağmen hayatın iç içe geçen ilginçliğinden midir bilinmez, her faydası olan şeyin dozu kaçınca, düzensizleşince gerçekleşen olumsuz durum uyku için de geçerlidir. Nitekim bazı hastanelerde uyku tedavilerinin verilmeye başlanması, günümüz dünya insanının meseleyle nasıl cebelleştiğini gösterirken aynı zamanda uykunun ne kadar kıymetli bir yeri olduğuna da işaret etmektedir.
işlendiğini konu başladıktan çok daha sonra fark ederiz. Evet, uzun zaman önce unutmuş ve rafa kaldırmışızdır. Nedenine gelince elbette basit ki bu, kalıcılığı sağlayamadığımızdır.
işleme aşamasında görme, işitme, koklama, dokunma gibi birden fazla duyuyla öğrenmenin kalıcı olduğu tespit edildiği bilgisidir. Konuyla alakalı bir Çin Atasözü der ki “İşitirsem unuturum, görürsem hatırlarım, yaparsam öğrenirim.” Dolayısıyla bilgilerle adeta iç içe olmak, onları yaşamak kalıcılığın kalitesini zirveye taşımaktadır. Bu da anca birden fazla duyuyla öğrenmeyi gerçekleştirmekle mümkündür.
öğretmen/eğitimcilerin var olduğu bir çalışmanın kendisini de heyecanlandırdığını, ülkemizin kanayan yarasın olan eğitim konusunda bir şeylerin değiştirilebilmesi için öncelikle bu kadronun kendi gelişimine önem vermesi, bilgi ve tecrübelerini artırmaya hevesli olması gerektiğini kaydetti.
böylesine dikkate şayan bir konuda seminer dinlemek, samimi üslupla birlikte eğlenceli bir aktivite oldu. Öğrencilere dikkat artırma konusunda aktif sorular, farklı açılardan bakma konusunda yeni bir farkındalık kazanma bağlamında verimli bir etkinlikti.
mühim bu ikisi, yani devam ettirmek ve güzel bitirmek o kadar gereklidir ki bizim hayat yolumuzu çizmemizde iki büyük etkendir bile diyebiliriz. İşte yeni bir dönem, yeni bir başlangıç! Çalışma konusunda öğrenci olarak siz hangisi olacaksınız: başlayıp sonunu getiremeyen mi, başlayıp gayet de güzel bir neticeye ulaşan mı yoksa hiç başlayamayan mı? 
Kıymetli arkadaşlar, eğitim hayatınızda şimdiye kadar kaç dönem sonu geldi kim bilir. İşte onlardan bir tanesi daha. Üstünüzden bir yük atmanız, rahat hissedebileceğiniz kıyafet serbestliği, derslerin boşluğunun son hafta biraz daha genişlemesi derken ve nihayet de karne… Kimimize neşe, kimimize de huzursuzluk getirmiş olabilen ve yalnızca bir dönem içerisindeki imtihanları kriter kabul eden o karneleri elinize alacak, ailenize ya da diğer görmek isteyenlere belki utana sıkıla, belki göğüs kabartarak belki de tevazuyla-edeple göstereceksiniz. Tabi görsün, kızsınlar, sevinsinler. Kim ne, nasıl görür ayrı şey ama karnedeki notlara sebep olan doğru ya da eksik şeyler nelerdir, sizin de onu görebilmenizdir hayati olan.
Not dediğimiz elbette önemli şeydir; bizi motive edip yüreklendirir, diplomamıza katkısı vardır -ki bunun birçok açıdan gerekli olduğunu zaten biliriz, popülaritenizi artırır … Bu ve bunun gibi birçok getirisi olduğundan notlar ehemmiyet arz eder. Bununla birlikte o notu almayı sağlayan emek ve çalışmanız/gayretiniz ise asıl can alıcı nokta, üzerinde durulması gereken meseledir. Dolayısıyla iyi notlarım var, artık benim için olay bitmiştir, ya da kötü bir karne geldi, eyvahlar işim bitti gibi bir durum kesinlikle yoktur. Karne bir sonuçtur. Birinci dönem kendimizde olması gerektiği halde bulunmayanlar nelerdi, bu tatil nasıl görülmeli ve ikinci döneme nasıl başlanılmalı… Dikkat edeceğimiz şey bunların farkına varmak, uygulanması gerekenleri uygulamak olmalıdır. Çünkü sonuca odaklanıp geçmiş süreci, şimdiyi ve geleceği görememek büyük bir körlüktür.
Bir dönem boyunca okula git-okuldan gel, sınava gir-sınavdan çık, ders çalış, kitap oku… Eh artık biraz dinlenme hakkımız da mı yok yakarışlarını, bu konuyu anlatmaya başladığım zaman öğrencilerimizden haklı olarak çok kez işittim. Elbette bir ara veriş, eğitime bir virgül atış, başarılar için bir nevi ödül, sosyalleşmek için büyük bir fırsat… Bunların hepsi iç sesimizin bizlere haykırdığı istekler olabilir, hem gayet de makuldür. Şimdi gelin bu istekleri ele alalım;
Peki, tüm bunlar üzerine bu yarıyıl tatili süresince neler yapmalıyız? Bu konuyu ele almadan önce, mevzunun önemi üzerine bir iki şey belirteyim. İlk dönem sonunda karnesindeki olumsuzlukları, istemediği notları gören birçok öğrenci, içten içe kendine kızar ve ikinci dönem daha iyi notlar almak için kendi kendine söz verir. Zaman geçer, bu sözün üzerine ikinci dönemin sonunda bir bakar ve bu öğrencilerden %40’ının yerinde saydığını, %50’sinin de daha da geri gittiğini görürsünüz. Geçmişte kimbilir bir zamanlar siz de bu bahsettiğimi yaşamışsınızdır. Şimdi, hata nerde? Kendine söz verdi, çok güzel de neyi yanlış yaptı?
Sevgili arkadaşlar. Bunca sayılan maddeler, sizin tatil için zihninizde düşündüklerinizin aksi olup hayal kırıklığına sebep olmuş olabilir. Bu durumda kendinize şu telkini yapabilirsiniz: “Yeterince dinlenmek, gezmek tozmak için yaz tatilini bekleyebilirim.”Şu sıralar bu tür bir planlama en makul durum olarak gözükmektedir. İster farkına varın ister varmayın, rakibiniz olan milyonlarca öğrenciden bir adımdan daha fazla öne geçmiş olmak için yarıyıl tatilini bir fırsata çevirmek imkânsız değil. Önlerde, en önlerde olabilmeniz, mutlu geleceklere hakkıyla kazandığınız notlar dolu karnelerle kapı açabilmeniz temennilerimle… Sevgilyle kalın!
Neden mi? Aslında bu yazının inşa sebebi de tam olarak bu durumdan başka bir şey değil. Nasıl böyle bir isim olunabilir, ya da meşhur olunmasa bile böylesi bir sevgi ve ilgiye mazhar olunabilir, bu yazıda Birand üzerinden bu mevzulara temas etmeye gayret edeceğim.
Bundan bahsetmişken yeridir, bir iki yıl önce, haber sunarken yaptığı gaflar sebebiyle katıldığı birçok Tv programında bir çeşit alay konusu olmuş, farklı zamanlardaki gafları toplu hale getirilip internette izleme rekorları kırmıştır. Hatta son zamanlarında da, sebeb-i ölümü olacak pankreas kanserine rağmen yine ekran karşısına yılmadan çıkabilecek cesareti gösterebilmiştir. Bir çeşit benzetmeyle böylece, 90 dakikalık bir hayat futbolunda, 89.dakikaya kadar sahada koşabilmiş ender hayat futbolculardan biri olabilmiştir.